Po tym, jak Szylerzowice w 1844 roku stały się własnością rodziny Rothschildów, a zwłaszcza pod patronatem Anzelma Salomona, park został rozbudowany i ulepszony w duchu klasyków angielskiej architektury krajobrazu Lancelota Browna i Humphry’ego Reptona, którzy stworzyli park ozdobny, służący potrzebom mieszkalnym i reprezentacyjnym właściciela. Modernizację parku zlecono zarządcy lasu Karelowi Exnerowi. Park został zalesiony w latach 50. i 60. i jest przykładem kosztownej, ale gustownej architektury ogrodowej, tworzącej odpowiednie warunki dla flory i fauny. Bez przesady można go porównać do najcenniejszych przyrodniczo parków krajobrazowych w Anglii. Wspaniały widok rozpościera się szczególnie na rozległe tereny parkowe, zbiorniki wodne, romantyczne budynki i barokowe rzeźby ogrodowe. Patrząc z sali zamkowej i tarasu, zwiedzający jest olśniony wyważoną koncepcją i „nieskończoną przestrzenią”. Podstawę kompozycji krajobrazowej tworzy oś prowadząca przez środek zamku, środek fontanny Neptuna i ciągnąca się do masywnych dębów. Gałąź dębu jest umieszczona w herbie rodziny Eichendorffów.