Urodził się 10 marca 1788 roku na zamku w Łubowicach koło Raciborza, gdzie również spędził beztroskie i szczęśliwe dzieciństwo. Od 1799 roku, kiedy to wraz z rodzicami brał udział w podróży do Karlowych Warów i Pragi, prowadził dziennik. W 1801 roku wraz z bratem Wilhelm został wysłany na studia do gimnazjum katolickiego we Wrocławiu. Tutaj zaczął uczyć się angielskiego i francuskiego. W 1805 roku obaj bracia kontynuowali studia prawnicze na Uniwersytecie w Halle, jednak zostali wypędzeni w wyniku wojny między Prusami a Francją Napoleona, która zakończyła się niespodziewaną klęską wojsk pruskich w bitwie pod Jeną i zajęciem Halle przez Francuzów. Dlatego Joseph Eichendorff kontynuował studia na Uniwersytecie w Heidelbergu w południowych Niemczech.
Tam powstały jego pierwsze wiersze, zainspirowane wyjątkowym doświadczeniem pierwszej miłości. Pod wpływem braci Grimm opracował zbiór górnośląskich legend i baśni oraz zaczął zastanawiać się nad koncepcją swojej autobiograficznej powieści Przeczucie i teraźniejszość. Wtedy obaj bracia byli już z powrotem w rodzinnym pałacu w Łubowicach, gdzie młodego Josepha zauroczyła siedemnastoletnia piękna córka właścicielki sąsiedniego majątku Pogrzebień, Luise Anna Viktoria Larisch. Jednak minęło pełne sześć lat, zanim udało mu się nakłonić matkę do wyrażenia zgody na małżeństwo. Matka chciała rozwiązać niekorzystną sytuację finansową poprzez małżeństwo syna, dla którego miała już upatrzoną bogatą pannę młodą. Młody Eichendorff pomimo niechęci bliskich dał pierwszeństwo miłości przed egzystencjalnymi i majątkowymi spekulacjami. W ten sposób zadecydowano o majątku rodzinnym, o mało obiecującej drodze życiowej zubożałego szlachcica i jego przyszłej pozycji urzędnika pruskiego Ministerstwa Kultury, jednak Joseph Eichendorff pozostał romantykiem.
Młody Joseph dwa razy dobrowolnie założył mundur. Po raz pierwszy, gdy król Fryderyk Wilhelm III wezwał do obalenia rządów francuskich (Napoleona) i po raz drugi w 1815 roku, kiedy Napoleon odzyskał władzę w Paryżu po ucieczce z Elby. W 1818 roku Joseph Eichendorff wraz ze swoim starszym bratem Wilhemem zostali współwłaścicielami gospodarstwa Sedlnice. Jego pobyt w miejscowym pałacu sięga 1845 roku. Zimy spędzał w Berlinie. „Stary pan” cieszył się dużą popularnością wśród mieszkańców Sedlnic, po jego przybyciu witali go zawsze procesją. Utwory liryczne zajmują kluczowe miejsce w twórczości Eichendorffa. Zawierają cudowną harmonię i uczucie, gloryfikując piękno natury, życia, młodości, wiosny i miłości. Wiele z nich zostało opatrzonych muzyką znanych kompozytorów, takich jak K.M. Weber, F. Schubert, F. Mendelssohn-Bartholdy, R. Schumann itp. Oprócz swojej twórczości poetyckiej Eichendorff osiągnął doskonały poziom w sztuce narracji w opowiadaniach Marmurowy posąg (Marmorbild), Z życia nicponia (Aus dem Leben eines Taugenichts), Zamek Durande (Schloss Durande), Wiele hałasu o nic (Viel Lärmen umts), Rycerze szczęścia (GIückstritter), Uprowadzenie (Die Entführung) oraz w powieściach Przeczucie i teraźniejszość, Poeci i ich towarzysze.
Wiele jego wierszy zostało napisanych w Sedlnicach. Do najbardziej znanych należy Spacer (Spaziergang), później opatrzona muzyką pieśń O Thäler weit, o Höhen, wiersze Julian, Robert i Guiskard, większość tłumaczeń Calderona. Masowe występowanie przebiśniegów w rozlewisku rzeki Sedlnicy bezpośrednio we wsi Sedlnice zainspirowało go do napisania wiersza Przebiśniegi. W 1966 roku został wydany zbiór wierszy Eichendorffa przetłumaczonych przez Ivana Slavíka pod tytułem Věčný poutník stesk. Z okazji 200. rocznicy urodzin poety w 1988 roku ukazała się publikacja Jiřígo Munzara zatytułowana Šálení podzimu. Praca ta wypełniła wyczuwalną lukę wśród czeskich czytelników, co umożliwiło głębsze zrozumienie twórczości Eichendorffa. Wybór z jego twórczości literackiej zawiera wiersze Niedaleko Halle, Pożegnanie, Zabłąkany łowca, Jeniec itp., Na końcu zostaje przetłumaczona bardziej obszerna powieść, Zamek Durande. Podobnie jak Leoša Janáčka, Josepha Eichendorffa, kochającego ojca spotkał okrutny los – stracił ukochaną córkę. Wyraził to fatalne przeżycie w cyklu wierszy Na śmierć mojego dziecka, które bardzo mocno przypominają analogię z twórczości muzycznej L. Janáčka (Na zarośniętej ścieżce, A sýček neuletěl). Poeta Josef Eichendorff zmarł 17 listopada 1857 roku w Nysie. (ze strony www.lysahora.cz)